عبرت های اجتماعی داستان حضرت نوح(ع) در قرآن کریم

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 علوم قرآن و حدیث، دانشگاه امام صادق علیه السلام، تهران ، ایران

2 دانشگاه امام صادق علیه السلام

10.22084/qss.2024.28624.1007

چکیده

از داستان های قرآن کریم، می توان عبرت های اجتماعی فراوانی استنباط کرد، در حالی که مفسران در تفسیر قصص قرآن کمتر به این حوزه ورود کرده اند. پیامبران، رهبران جامعه خودشان هستند، بنابراین شیوه ی دعوت مردم توسط آن ها، مواجهه‌ی آنان با مخالفان و نوع واکنش آنان نسبت به شرایط فرهنگی و اجتماعی می تواند الگوی خوبی برای رهبران و مردم یک جامعه دینی باشد. این مقاله به دنبال آن است تا علاوه بر توضیح آیات از دیدگاه مفسران، به بیان درس های اجتماعی داستان حضرت نوح در آیات 59 إلی 64 سوره أعراف نیز بپردازد. شیوه‌ی پاسخ دادن حضرت نوح به جنگ رسانه ای دشمن، و تهمتی که «مَلأ» یا خواص به او می زنند، و دلسوزی و روشنگری جدی برای جلوگیری از گمراهی مردمی که تحت تأثیر تهمت های دشمن، نسبت به جامعه‌ی دینی بدبین می شوند، از جمله عبرت هایی است که در این پژوهش به آنها اشاره می شود؛ عبرت هایی که یک جامعه‌ی دینی مانند جمهوری اسلامی ایران می تواند از آن استفاده کند. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی-تحلیلی و شیوه‌ی گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و بر اساس منابع مکتوب و الکترونیکی است.

عنوان مقاله [English]

Social Lessons of the Story of Noah (p.b.u.h)

نویسندگان [English]

  • Mahmoud Karimi 1
  • Nabiyullah Salari 2
1 Imam Sadiq University
2 Imam Sadiq University
چکیده [English]

از داستان های قرآن کریم، می توان عبرت های اجتماعی فراوانی استنباط کرد، در حالی که مفسران در تفسیر قصص قرآن کمتر به این حوزه ورود کرده اند. پیامبران، رهبران جامعه خودشان هستند، بنابراین شیوه ی دعوت مردم توسط آن ها، مواجهه‌ی آنان با مخالفان و نوع واکنش آنان نسبت به شرایط فرهنگی و اجتماعی می تواند الگوی خوبی برای رهبران و مردم یک جامعه دینی باشد. این مقاله به دنبال آن است تا علاوه بر توضیح آیات از دیدگاه مفسران، به بیان درس های اجتماعی داستان حضرت نوح در آیات 59 إلی 64 سوره أعراف نیز بپردازد. شیوه‌ی پاسخ دادن حضرت نوح به جنگ رسانه ای دشمن، و تهمتی که «مَلأ» یا خواص به او می زنند، و دلسوزی و روشنگری جدی برای جلوگیری از گمراهی مردمی که تحت تأثیر تهمت های دشمن، نسبت به جامعه‌ی دینی بدبین می شوند، از جمله عبرت هایی است که در این پژوهش به آنها اشاره می شود؛ عبرت هایی که یک جامعه‌ی دینی مانند جمهوری اسلامی ایران می تواند از آن استفاده کند. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی-تحلیلی و شیوه‌ی گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و بر اساس منابع مکتوب و الکترونیکی است.